Vedaları oldum olası hiç sevmemişimdir. Bitişleri de. Ancak vedalarda yeniden bir araya gelme ihtimali olsa da bitişlerde bana göre biraz daha kesinlik ve katılık vardır. Vedalarda üzülürüm çok, bitişlerde klostrofobik olurum. Vedalar ve bitişler kaçınılmaz…

Giden tarafsanız eğer etki biraz daha hafiftir; ağırlık geride kalanların üzerindedir. Belki de o yüzden hep gitmeyi tercih etmişimdir. Gidenin bir heyecanı ve bir ‘yeniden başlangıcı’ vardır. Benim için en güzel ve heyecan verici tarafı da budur

Geride kalanın hem bir üzüntüsü (ayrılık), hem de bir durağanlığı vardır o yüzden de çifte zordur. Dedim ya, ben ilkini tercih ederim.

Ama tercihleri hep biz yapamıyoruz; nasıl sevdiğim şeyler hiç bitmesin, sevdiklerim hiç gitmesin ütopikse, bu da o şekildedir.

O yüzden tek seçenek: alışmak veya ‘alışmaya çalışmak’… ben bu ikincisi üzerinde çalışıyorum ve geçmişe göre de çok kötü durumda değilim sanırım 😉

Ilginç olan, bu ay iki duyguyu da tattım; iki durumda da buldum kendimi. Hem de 1 hafta arayla!

Çok sevmeye başladığım (tanıdıkça ve paylaştıkça) bir insan başka bir ülkede çalışmak üzere buradan ayrıldı. Ona güzel bir veda hazırladık tabii, kendisi de bize hazırlamış, sağolsun! O gidişin gerisinde kalmış olarak bana göre üzüntümüzü sessizce yaşadık…

Aradan 1 hafta geçti, ailemle Tr’dan ayrıldık ve yurtdışına hem tatil için hem eş-dostları görmek için gittik..O çok sevdiğim insanlarla çok güzel bir 3 gün geçirdik ve tabii ki sona geldik. (Bir de ‘son’ lafını hiç sevmem!!) Neyse, son gün yemeğe gittik ve ayrılırken tekrar ne zaman geleceğimizi bilmeden öptük birbirimizi. Giden olmanın kuvvetiyle gözyaşı ve duygularımı bastırabildim! Çünkü geride kalanların ne hissettiklerini çok çok iyi biliyordum!..

‘Seneye yine geleceğiz’ dedim. Seneye olmasa bile, ‘geleceğiz’..

Böyle durumları ancak bu şekilde yaşanabiliyor kılıyorum. Olasılık ve isteklilik üzerine odaklanarak…Öbür türlüsünü kabullenmem zor :p

Űmit, istek ve devamın sürekliliği…

İşte çözüm bu!: ayrılığı hafifletmek.

Kapının kapanmaması.

Yani: Açık kapı bırakmak.

Bu arada daha önce bahsetmiş miydim? Evde odalarımızın kapıları hep açık.

Kapıları kapalı tutamıyorum