Annişkom, annem, canım anneciğim, annişim…

Bu sabah aramızdan ayrıldın. Acımız çok büyük..

Yoğun bakımdaki ilk haftanda iletişim halindeydik; tüm konuşmak istediklerimizi konuştuk, paylaştık, her şeyime tepki verdin, ağladın. Ağlaştık. Sonraki gün tatlı bir huzur kapladı seni ve beni. Sonraki 2 hafta derin bir uykuya girdin.
21 gün boyunca o kısacak 10 dakika görüşmemiz için koşa koşa, uça uça hastaneye geldim, 24 saat geçen özlemle.. Benim için en kıymetli zaman oldu..

Vedalaştık.

Ama biliyorsun ki vedaları HİÇ ama HİÇ SEVMİYORUM !!!

Biz ayrılmadık ve ayrılmıyoruz. Sen sadece başka bir boyuta gittin. Oradan haberleşeceğiz seninle.

Unutma anniş, seni kalbime gömdüm ve hiç ama hiç kimse ve hiç bir koşul seni oradan çıkaramaz !

Muhteşem annem, güzel annem, güçlü annem.

Seni çok ama çok seviyorum!!!

DAIMA