En kötü günlerden birinden başlayacağım çünkü çok güncel, çok yakın zamanda oldu ve acısı çok büyük…

Belki de bir insanın başına gelebilecek en kötü şeylerden biri. Bence kesinlikle öyle.
İçinde bulunduğum ‘üretme’ anını bıçak gibi kesen ve hislerimi allak bullak eden, dondurtan, düşünmemi engelleyen, idrakımı zorlayan, insanlara ‘düşmanıma bile dilemem’ dedirten şey…

Beklenmedik bir kaza ile kocasını ve evladını yitiren bir anne. Çocuğunun ölümünü ne demek olduğunu kimse anlayamaz, kimse bilemez. Böyle bir keder olamaz. O annenin yerine insan kendini koyamaz bile; trajik.

Neler neler yazılır; yazdıkça bitmez, acısı asla sönmez.

Bu ölümü ölümsüz kılan, kederi paylaşan yazı.

Sözün bittiği yer.

Bitti.