Hiç bir şeye veya kişiye çok anlam yüklememek lazım…Taşıyamayacağın kadar yük demek, yiyemeyeceğin kadar yemek demek; yani yorucu ve zarar verici. Bir şey yüklemeyince azıyla yetinmeyi öğrenir, çoğuyla da sevinmeyi öğrenirsin..O yüzden, ikincisinden ziyade ilkini yaşam felsefesi edinmek lazım…

Beklentin yoksa mutlusundur. Bu doğru. Ama gerçekçi değil  Kesinlikle katılıyorum, hem mutlu hem güçlüsündür. Ama unutma ki ‘insanız’ ve elbette zayıf anlarımız vardır hepimizin. O zaman ‘beklemesen’ de, bir çiçek, bir hatır sorma, bir anlayış, ufacık bir ilgi senin ilacındır – sana her şeyi unutturur! O kadar yüce ve değerlidir ki o şey o an! Nasıl iş yaşamında veya gerçek hayatta bazı insanlar bazı insanların kuyusunu kazmak ister, onları zayıf anlarında vurmak isterler; bu da aynen bu şekilde olmalı bence! Tam zayıf anında belirivereceksin, öpücük konduracaksın, sarılacaksın, güzel sözler söyleyeceksin, söylemesen bile veya söylenecek şeyler yoksa bile yanında olacaksın – her türlü varlığın ile mutlu edeceksin! İşte formül bu. Bu kadar basit.

Bu kadar basit olsa da çok az insan bunun bu kadar değerli olduğunu bilir. Aynı kristalin normal cam gibi görünmesi, ama mucizeler yaratabilmesi gibi…

Sen sevgiyi hep dışarılarda aradıysan, ailen başkaları olduysa da yükleme yapma. Etrafındakiler ailen olmuş olabilir senin için, ama bil ki onlar aynı süreçten geçmemiş olabilir. Onlar her şeyi veya birçok şeyi normal, olması gerektiği gibi yaşamıştırlar belki. Senin eksikliğin onların eksikliği olmamış olabilir. Olduklarından fazlasını düşünürsen, hem sen üzülür hem onları üzersin. Sen her şeyi ince ayrıntılarına kadar düşünüp, emelin o sevdiklerini mutlu etme üzerine inşa edilmiş olabilir- ama sen öylesin diye onlar da öyle olmak zorunda değil 😛 Bunu kabullenebilirsen süper olur işte !! Kendin gibi düşünme herkesi. Veya bazılarını. Veya senin için önemli olanları. Onlar da insan, sen de. Kimse insan üstü değil, olmak zorunda da değil. Ne senin için ne başkası için. Sen sensen eğer ve değişemiyorsan da değişme ! Ama en azından onlar belki değişebilir diye de düşünme! 😉 Her şey olduğu gibi güzel ve olağan de, geç ve üzülme sakın. Çünkü ortada üzülecek bir şey yok aslında…

Bir kelebeğin kanatları çok ince ve çok hassastır. Darbeler aldığında kanadı kırılabilir. Kanadı kırılırsa bir süre sonra uçamaz. Uçamazsa da zamanla, yavaş yavaş ölür gider…Halbuki o rengarenk kanatlar uçması için var. O yüzden uçabilmeli her daim. Hem kendisi, hem diğerleri için.

Hem de özgürlüğü için 

Win-win formülü! (Kazan-kazan lafını sevmiyorum; hem bana ısıtıcıyı anımsatıyor hem de kulağıma olumlu bir sözcük gibi gelmiyor, napiim! ) 😛

Kelebek uç özgürce, hiç bir şeye takılmadan ! Ne çok güzel yerler var, ne çok güzel zamanlar ve yaşanacaklar…

İleriye bak ve keyfini çıkar  😉